Stel je het onvoorstelbare voor.
Je geeft het leven aan een schat van een meisje. Ze groeit en bloeit elke dag. Tot ze, ergens tussen de zes en de achttien maanden, ineens stilvalt. Er zelfs op achteruit gaat.
‘Mevrouw, meneer, jullie dochter heeft het Rett syndroom. Er is genetisch iets fout. Ze heeft een geestelijk en lichamelijk ernstige handicap. Ze zal voor altijd volledig afhankelijk zijn van jullie en van de goede zorgen van anderen.’
De wereld staat stil.
In 1 zin
Ichraq is voor ons het beste rolmodel van iemand die de kleine dingen in het leven sterk kan waarderen
Lotje sprotje (zalige lach in de ochtend), Lotje dotje (als je eet, word je weer gelukkig), Lotje marmotje (slapen doe je graag in de meest bizarre posities), Lotje met de knijpende handjes, we zien je graag
Een goedlachse, vrolijke meid die menig persoon weet te charmeren
In 1 zin.
Ouders, brussen, grootouders, verzorgers beschrijven hun Rett meid in één zin. Hier en op ander pagina’s lees je hun warme, beklijvende woorden.
In 1 zin
Ons Laure is de allerliefste, eerlijke, blije, sterke, grappige, genietende van koffie, fietskar, paardenkar, … en met haar ogen sprekende Rett meid
(Chris en Els over Laure)
Emma is een mooi en slim meisje met kapoenenstreken, maar volledig afhankelijk van anderen voor alles
(Familie Steyaert over Emma)
Met vlag en wimpel loodst zij ons voorbij het hindernisje corona genaamd, met een duidelijke voorkeur voor ‘leven’
(Jan over Sarah)
Ichraq is voor ons het beste rolmodel van iemand die de kleine dingen in het leven sterk kan waarderen
(Hassan over Ichraq)
Lotje sprotje (zalige lach in de ochtend), Lotje dotje (als je eet, word je weer gelukkig), Lotje marmotje (slapen doe je graag in de meest bizarre posities), Lotje met de knijpende handjes, we zien je graag
(Karen over Lieselot)
Een goedlachse, vrolijke meid die menig persoon weet te charmeren
(Annelies over Liliana)
